Op eigen kracht, met wel een beetje begeleiding

Krachtig leiderschap, met begeleiding

😀 Met een grote glimlach sta ik! Ik sta! Woehoeeee. Op naar die oranje boei.

 

Het is ongeveer 30 graden, de zon brand lekker op mijn huid. Gevaarlijk ook, want door de wind voel ik de kracht van deze gele knoeperd minder. Gelukkig heb ik mij goed ingesmeerd, voordat ik door de helder blauwe zee naar het strandje even verderop loop.

Aangestoken door het beeld wat ik deze week steeds zag en het enthousiasme van mijn partner over zijn ervaringen, heb ik vandaag les. Surfles, wel te verstaan!🏄

Na ongeveer 15 minuten uitleg te hebben gekregen van Tonkey Frans, sta ik voor de 2de keer van mijn leven (de eerste keer was ik 14 jaar…) op een surfboard.

Uitleg en begeleiding

 

Die uitleg van Tonkey, bestaat uit het voelen wat er gebeurt met je board als je je zeil op een bepaalde manier houdt, hoe ik mijn handen moet plaatsen aan de giek en hoe je draait. Ik voel me heel erg onstabiel op het board en toch ook een beetje euforisch. En toch, sta ik maar mooi op en snap, maar vooral voel ik de uitleg en het effect van mijn lichamelijke acties op het board. Ik sta nog even stoer te doen met zo een surfhouding, je kent die houding wel. ✌ En dan zegt Tonkey: “Oké, vaar maar naar de oranje boei en net daarvoor ga je draaien”. “Uhhh, nu al het water op??”  “Ja, daar leer je het dushi!”

Dus ik stap op het board en surf naar de oranje boei. Met een grote glimlach sta ik! Ik sta en ik surf!! Woehoeeee. Op naar die oranje boei. 💪

Wat een machtig gevoel zeg!

 

IK SURF! Met wat begeleiding van Tonkey vanaf zijn board, draai ik het board keurig zoals geleerd om en surf ik terug naar het strand. En zo ben ik lekker 2 uur aan het surfen. Aan het genieten van mijn eigen succes en dankbaar voor de begeleiding van Tonkey. Die overigens mij een natuurtalent vond…. Ik zelf mijzelf eigenlijk ook wel 😉.

Als ik toch redelijk uitgeput om mijn ligbedje lig met een bright biertje in mijn hand, overvalt mij weer eens het besef dat je alles wat je hoort en ziet, toch echt zelf moet doen. Dan leer je écht. De hulp en begeleiding van Tonkey is nodig geweest, maar ik moet echt wel zelf op dat board staan en surfen. Zelf de regie nemen!

 

Begeleiding en advies geven, zodat jij uiteindelijk zelf actie kan en durft te nemen

 

👊 En dat is ook wat ik doe bij mijn klanten en in mijn projecten. Ik begeleid, geef advies en hulp, zodat ze uiteindelijk zelf actie kunnen en durven nemen. En dan voelen, ervaren dat ze zelf de regie in hun handen hebben.

Uiteraard wilde ik de volgende dag weer gaan surfen, maar toen stond er nauwelijks wind. Die dag erna zou het lekker gaan waaien, zei Tonkey. “Kom dan maar, dushi! Jij kan dat.” Dat het lekker waaide heb ik geweten….. windkracht 5 (17-21 knopen) met een groter zeil, omdat ik het kon….

Na een dagje met minder wind en bijkomen van de geweldige ervaring op een surfboard, achter Tonkey Frans aan, is het vandaag weer zover! Met overtuiging en vol zin, ga ik samen met mijn partner lekker surfen vandaag. Ik mag nu verder dan de oranje boei en de vlag, dus op naar de overkant van deze gave mooie Caribische Zee!! 🏄

Het wegsurfen lukt super goed en ik schreeuw even lekker hard, “Wiehahoeeee”! Mijn partner zoeft voorbij en roept: “Lekker bezig schat!”.

Krachtig voelen en balans houden

 

De wind is krachtig en de golven laten mijn plank goed op en neer gaan. Nu komt het aan op mijn balans houden met mijn core (buikspieren ✅ , dank @WalterNuiten voor de bootcamp iedere week ), mijn benen en armen gestrekt houden en enjoy the ride.

Aiih, deze golf haalde mij uit balans. Ach, in dit water vallen, met de zon die lekker schijnt. Het kan erger! Ik hijs mijzelf weer op de plank, trek het zeil omhoog en plaats mijn handen aan de giek. Mijn board draait en ik word met zeil en al het water in gelanceerd. Vol met mijn linkerzijkant op de mast. Ik voel direct pijn en mijn adem stokt even terwijl er tegelijk een grote slok zout water mijn mond binnenkomt.

Goed even op adem komen Denise. Rustig blijven! Mijn partner surft voorbij en vraagt uiteraard of alles oké is. Ik slik mijn tranen weg en zeg, “Ja hoor, even een mast in mijn zij, maar het gaat”. Maar man wat doet dat pijn zeg. Ik laat mijn tranen even gaan, haal adem en stap weer op het board. Om vervolgens 3 meter verder op weer in het water te vallen. Dit gaat, zoals je al wel kan voorstellen zeker nog een dik half uur zo door. Maar hee, oefening baart kunst he!

Ondertussen ben ik toch wel redelijk kapot en doet mijn linkerzij steeds meer pijn. Het wordt elke keer lastiger om op die plank te klimmen en ik voel en zie dat de wind ook nog eens gedraaid is. Mijn partner geeft heel goed aanwijzingen en is steeds om mij heen. (voor zover leuk surfen voor hem J) en inmiddels ben ik redelijk ver van het strand afgedreven… Ik zit bijna op het terras van het restaurant aan de overkant van de baai, waar we gisteren zaten te eten.

Frustratie en emotiecurve

 

Voor mijn gevoel ligt het strand mijlenver weg… Het lukt me uiteindelijk om weer op het board te staan en de aanwijzing van mijn partner om zo te blijven surfen 🏄, recht op de windmolen die bij het strand staat af, volg ik op. Recht op die molen af, recht op die molen af. “Maar het strand ligt daar toch niet??!”, denk ik alleen maar. Uiteraard val ik nog x keer en drijf ik langzaam steeds verder van het strand af. Ook mijn lieve partner zit inmiddels in het rode gedeelte van de emotiecurve, net als ik…..

Dan wordt ik opgehaald door Tonkey en op mijn reactie: “Ik ben kapot, Tonkey”, zegt hij met een hele grote glimlach: “Ach, ben jij kapot dushi??” Komt goed we gaan samen terug surfen. Terug surfen?? Ik dacht, ik ga op die plank liggen en hij surft mij terug. Niet dus. Hij maakt een lijntje vast aan mijn board, zegt: “Opstaan en je giek pakken. Het enige wat er mis ging is dat je handen verkeerd stonden”. Dus je kon doen wat je wilde, maar je kreeg dat zeil niet meer goed”. Lekker dan.

 

Toegeven aan mijn emoties en meerdere factoren van invloed

 

En langzaam aan surf ik achter hem aan, richting de windmolen. Draaien, terug naar de boei, draaien, weer richting de windmolen en weer draaien en dan kom ik heel beheerst en rustig aan op het strand. Dat de windmolen maar een deel van de route terug naar het strand was, dat had ik al lang niet meer door… De wind was gedraaid en ik moest opkruisen om weer terug te komen.

Ik heb toch echt wel even een kwartier op het bankje in de schaduw zitten huilen en alle spanning moeten loslaten, voordat ik kon genieten van het gevoel: Ik sta! Woehoeeee, ik heb gesurft in een prachtige omgeving. Ik heb geleerd dat niet alleen de stand van mijn handen van belang is, maar ook mijn uithoudingsvermogen, de stand van de wind, dat alleen de focus op het strand (het doel) doet vergeten dat er meerdere factoren van invloed zijn op het surfen. Maar vooral dat ik trots mag zijn dat ik, ondanks dat ik “kapot” was, met begeleiding geëindigd ben met het ZELF (KLIK HIER voor mijn blog over zelluf doen) terug surfen….

 

#begeleiding #eigenkracht #meerderefactoren #invloed #trots

#zelfsurfen!

 

PS: later vertelde een vriendin mij dat Tonkey en Tati Frans, 2 van de top 6 freestyle windsurfers van de wereld zijn…😎

 

 

 

 

 

Deel deze blog op social media:

Let’s connect!

Heb je een vraag of wil je
gewoon even kennismaken?

Vul het formulier hiernaast in. Ik neem zsm contact
met je op. Of neem contact op via: